Mijn quarterlife-crisis, mijn wake-up call!

Wat betreft de quarterlife-crisis was ik een laadbloeier. Ik kan mij het moment nog perfect voor me halen. Ik was 36, getrouwd met een schat van een man, een leuk verbouwd huis, een prachtige opleiding en een goed betaalde baan. En perfect leven zou je zeggen, voor mij voelde het echter 'prima'.

Daar stond ik,  voor een grote groep medewerkers toen ik dacht 'is dit het nou?'. Ja, ik was leidinggevende. Vragen en ideeën van mijn medewerkers kwamen bij mij binnen als gezeur en geklaag, maar niets was minder waar. Het waren niet mijn medewerkers, het lag aan mezelf. Ik bevond me niet op de plek waar ik wilde zijn op dat moment van mijn leven. Maar waar wilde ik dan zijn? en hoe kon ik daar komen? Mijn leven was heel veilig en op papier had ik het prima voor elkaar. Je leest het goed....prima...voor mij dus geen volwaardige 10, maar eerder een 7. Vrienden zeiden het ook altijd 'jij hebt het toch prima voor elkaar!'. Ik bleef maar rondlopen met dit gevoel en tegelijkertijd sprak ik mezelf streng toe 'zeur niet zo, je hebt alles wat je hartje begeert'. Dit heb ik nog een jaartje volgehouden tot mijn vuurtje, letterlijk, uitging. Mijn sprankel was weg, ik had nergens meer zin in, alles wat mijn man en mijn kinderen zeiden was gezeur en ik werd om het minst of geringste boos. Tegelijkertijd kwam er op werk vlak niks meer uit mijn handen. Sterker nog, het lukte gewoon niet meer. TIME OUT! Ik bevond me in een BURN OUT! 

Kwaliteiten en talenten

En nu?! Ik ging naar een Coach...weer zo een kwakzalver die mij gaat helpen, yeah right! Dat was, in die tijd, mijn beeld van een Coach. Gelukkig kon ik nog enigszins relativeren, dus kon deze mevrouw mij helpen en ik hoefde niet door naar een psycholoog. Pak van mij hart, maar 'gaat dit mij helpen?' een coach? Ik was er nog niet zeker van. Van jongs af aan is mij vertelt; 'niet zeuren, doorzetten!' 'Daar kan ook niemand je bij helpen, je zult het altijd zelf moeten doen.' Hulp vragen zat dus niet bepaald in mijn aard en geloven deed ik er ook niet in. Toch heeft Mevrouw De Coach haar coachvaardigheden meer dan waar gemaakt, zij heeft er zelfs voor gezorgd dat ik heb beseft dat coachen iets is wat volledig binnen mijn drijfveren past. Het was niet het leidinggeven wat ik zo ontzettend leuk vond, het waren de gesprekken met de medewerkers en medewerkers verder helpen in hun ontwikkeling. Een AHA-momentje tijdens het coachtraject! Dit was het moment waarop ik in beweging kwam, want weten en werkelijk stappen zetten zijn 2 verschillende dingen. Ik begon met het zetten van stappen en man man man, wat was dit spannend. Ik schreef me in voor de opleiding tot professioneel coach gevold door stress & burnout coach en vitaliteitscoach. De eerste stappen in mijn hernieuwde levenspad waren gezet. Daar stopte het echter niet...

Ondernemen

Ondernemerschap was er ook één op mijn kwaliteiten lijstje. Dat heb ik ook altijd zo gevoeld, maar had geen idee waar te beginnen. Tot ik, tijdens een vakantie met een vriendin in Spanje, tegen prachtige keramiek aanliep. Handgemaakte keramiek met de functie van een rasp, ik kon mijn ogen niet geloven! Dit kennen wij niet In Nederland! En toen begon mijn reis richting ondernemerschap, het importeren van deze keramiek en het verkopen ervan op braderieën. Nu 4 jaar later en een afgesloten quarterlife-crisis verder, heb ik mijn vaste baan als leidinggevende opgezegd. Ik werk 20 uur per week als re-integratiecoach voor een werkgever, verkoop ik een dag in de week Spaanse keramiek op braderieën en heb ik het grote voorrecht om, als NOBCO EIA coach, vrouwelijke twintigers en dertigers in hun quarterlife-crisis te begeleiden. Daar stopt mijn levenspad echter nog niet. Er rust nog 1 grote droom...

Dank je wel quarterlife-crisis!